Мой равеснік, мудры і мужны,
Непахісны ў змаганні за мір,
Углядаецца ў бераг асмужаны,
Углядаецца ў быстры вір…

Мой равеснік паўстаў
                             нескароны,
Суайчыннік,
                             салдат паўстаў
На фарпосце,
                             у абароне,
І жывою легендаю стаў.
Каскай чэрпаў ты з Буга ваду,
Каб хутчэй
                              кулямёт
                                        напаіць.
Ты хацеў,
                              каб Радзіма жыла,
І не думаў,
                              ці сам будзеш
                                         жыць.

…Цішыня ля бязлюдных фартоў.
Цішыня
                             ля разбітай
                                         цвердзі.
Тут апошнія
                             крокі
                                         байцоў
Сталі першымі
                             у бяссмерце.

Брат мой,
                             шчыры дарадца,
                                          равеснік,
Як на споведзь,
Іду
На спатканне з табой.
Кроіць сэрца
                              грозная песня:
“Уставай
                              на смяротны бой!..”

“Мроі” Шумана,
Шумана мары
Над штыком узлятаюць за хмары…

Брат мой,
                              друг мой,
                                         дарадца,
равеснік.. —
Гэта сэрца тваё
                              стала Песняй!