Як многа
                       сонца на тваіх бульварах!
Як многа
                       цішыні і чысціні! –
Там, дзе віселі попельныя хмары,
Там, дзе граніт закіпваў у агні…

Мой родны Брэст,
                       салютамі заліты,
Над Бугам ты кварталамі ўстаеш,
Прамы,
                       безкампрамісны і адкрыты –
Такі ж,
                       як і ўсе вуліцы твае.

Успомніў, Брэст,
                      я пра тваю адвагу,
І кроў мацней ударыла мне ў скронь…
Байцы ў баях забыліся на смагу,
І помсты іхняе
                      палаў агонь…

У крэпасці магілы пабрацімаў,
Што падалі на Захад галавой,
Каб тут стаяў ты
                     тварам да Радзімы,
Брэст – пагранічнік,
                    працаўнік,
                                       герой!