Ціха-ціха.
         Маўчаць аўчаркі.
Граніца.
         Прамень у вачах.
Салдат,
         што едзе служыць на Камчатку,
Прыходзіць сюды памаўчаць.
І тут я таксама
         стаю гадзінамі.
Ах,
         як скышыла сцяну!
Выбіла памяць вайна
         ў будзільніка
У чатыры
         без трох мінут.
Цагліны —
         ярасцю твары скажоныя.
Маўчыць нямая сцяна.
Цэнтральны востраў,
         як камень жорнавы.
Дзе столькі перамалола вайна!