Дзень добры,
                   Брэст-вясноўск! 
3 зімы сваёй уцёк я.
У кніжцы
            запісной 
Радкам зацёпла.
Дыхне цяплом з ракіт – 
Аж камяні ўэдыхаюць. 
Гарыць гранітам пліт 
Святая крэпасць –
                             Памяць.

Як неба расцвіло 
Над Мухаўдом адталым!
3 зямлі штыка сцябло 
У вечнасць прарастае. 
Вясны гарланіць горн. 
Давай руку,
                  мы пойдзем,
У той далёкі год,
У той вялікі подзвіг.
Агонь лізаў фарты 
I камянеў,
               злюцелы.
Яшчэ ўсё не астыць 
Чырвонай цэгле.
Стаіць, як звон, сцяна 
Для ворага заслонам.
Не з пліт уся яна, –
Уся яна з імёнаў.
Стаіць яна, жыве 
Няскоранай сцяною.
Адной вясне яе 
Заўсёды браць без бою.
Ужо дыміць сівец,
Лісток пупышка верціць. 
Уплятае Мухавец 
Каснік вясновы вербам. 
Прав сіняву юнак 
Павеславаў у лодцы.
Вы чуеце:
               – Вясн-а-а!
Маўчаць, не чуюць хлопцы.