Люблю цябе, мой родны Брэст над Бугам,
Праспекты, вуліцы, завулкі ля ракі,
Твой гераічны шлях і цытадэлі мужнасць,
Што ўславілі цябе на ўсе вякі!

Тут дзеці розных нацый і рэлігій,
І лёс тут шмат крывей перамяшаў,
Як кажуць: “У цясноце ды не ў крыўдзе”,
Цяпла і хдеба кожны атрымаў.

Надыдзе час і вершы пра кут родны
Нашы нашчадківозьмуцца складаць,
І дзіўны Брэст, багаты і лагодны,
Іх будзе, як і нас, калісь, натхняць.

Жыві, мой горад, доўга і шчасліва,
Квітней сябрам на радасць дарагім,
Кахай, спявай, шуткуй, працуй рупіва,
І дапаможа Бог табе ва ўсім.